به عشق حاج همت

 بسم الله الرحمن الرحیم

گفتم بیا این جا یک خانه برایت بخریم.

گفت حرف این چیزها را نزن مادر...

گفتم دایم زن و بچه ات را از این طرف به آن طرف میکشی

گفت : مادر! شما غصه نخور، خانه من عقب ماشینم است

پرسیدم : یعنی چه خانه ات عقب ماشینت است؟

در صندوق عقب ماشین را باز کرد،  وسایل مختصری را توی صندوق عقب ماشین چیده بود : سه تا کاسه،  سه تا بشقاب، سفره پلاستیکی کوچک،دو قوطی شیر خشک برای بچه ها و...

گفت این هم خانه، میبینی که خیلی هم راحت است.

دنیا را گذاشته ام برای دنیا دارها،خانه هم برای خانه دارها...

 

 به نقل از مادر شهید

 

 

  

 

 

دنیا چیزی نیست که انسان از آن روی گردان باشد 

لکن دل به دنیا بستن را نمی پسندم،شخصیت حقیقی خود را که مقام خلیفه الله است به ورطه فراموشی نمی سپارم

 

 

سرمایه تحرک...

بسم الله الرحمن الرحیم

بارها تجربه کرده ایم

اما در زندگی روزمره و نه به خاطر خدا

موتور محرک انسان  در زندگی چیست ؟ و آن چه چیزی است که باعث پیشرفت کارها ، حتی سخت ترین آن می شود؟

بی شک پاسخ سوال عشق است و ما این کلمه ی قدسی را در چه چیزهای پیش پا افتاده ای خلاصه کردیم

اما تو ای شهید ، معنای حقیقی کلمه عشق به معبود را چه عارفانه به نمایش گذاردی

 

این محبت را در نظر آوردی و نا ممکن ها را انجام دادی

"از محبت مادری ، عشق همسری ، علاقه به دنیا و مافیها " گذشتی و باور ندارم این همه را جز به محبت اباعبدالله میسر کرده باشی...

 

 

 

 

 

 

 

 +

 

عکس.نوشت: آخرین تصویر از شهید مدافع حرم سعید سامانلو

رهروان را "عشق" بس باشد دلیل ...

بسم الله الرحمن الرحیم

 

خداوند مقرب ترین بندگان خویش را از میان عشاق بر می گزیند و هم آنانند که گره کور دنیا را به معجزه ی عشق می گشایند...

 

 
 
 
 
کجا دیده ای که عبد عاصی بر درگاه رب الارباب این چنین گستاخانه چیزی طلب کند؟!

آن هم بزرگ ترین اتفاق بشریت یعنی شهادت را...

 

می دانی چه کسانی طالب مصداق یرزقون عندالله شدن هستند؟ آن هایی که کربلایشان را پیدا کرده اند...

 

 

 

 

 

 

 

 سلام مارو به ارباب برسونید

 

 

 

 +

قطعه 31 مدافعان حرم بهشت معصومه _ قم

بهشتِ معصومه

السلام علیکِ یافاطمة اشفعی لنا فی الجنة

 

همانطوری که علقه ی ما و اباعبدالله نوعی خاص است ، قطعا خود اهل بیت نیز  اینگونه اند هوای آن خواهر و برادر را بیشتر دارند

حالا هر سالی که می خواهد باشد،جناب رباب باشد به سال ۶۱ یا دختر موسی ابن جعفر باشد ده ها سال بعد ؛

 

گمان من این است حضرت ، مدینه را دقیقا به مقصد قم ترک کرد تا از اینجا برای عقیله ی بنی هاشم سرباز تربیت کند.

باور نداری ،قرار ما قطعه ی مدافعان بهشت معصومه!

 

چند چندیم با دلمان؟؟

دانه های ریز برف با هر بادی خود را به شیشه ی ماشین می زدند! راننده انگار برایش روز برفی و غیر برفی فرقی نمی کرد، روی فرمان قوز کرده بود و با دقت جاده را می پایید! اولش که گفتم بهشت معصومه! هیچ جوابی نداد و سر تا پایم را وراندازی کرد، من با آن کاپشن قهوه ای رنگ و رو رفته  و شالگردنی که بینی قرمزم را احاطه نکرده بود، علایم یک دیوانه را داشتم که فقط دلش هوای بهشت معصومه را کرده بود. راننده ها خوب آدم ها را می شناسند، حتی دیوانگان را! دلم می خواست شیشه را پایین بدهم و دستم را در هوای سرد استخوان سوز تکان بدهم اما قیافه ی جدی راننده که تنها مسافرش من بودم مجابم می کرد که دست از این کار بردارم. جلوی بهشت معصومه کنار تلی از برف نگه می دارد. کرایه را که می دهم باز قوز می کند روی فرمان و ماشین را سر و  ته می کند. سرباز جلوی در نگاه عاقل اندر سفیهی می کند و باز هم برمیگردد داخل دکه اش! دلم لحظه ای می خواهد که جای او بودم! اما لرزی توی تنم می نشیند که نگهبانی از چه چیز؟ این ها که اینجا خوابیده اند از من آگاه ترند! برف بی امان می بارد و دلم نمی خواهد کلاهم را تا روی چشمانم بیاورم و شالگردن را دور بینی ام بپیچانم! مگر خون من از آن ها که در سوز سوریه دارند می جنگند رنگین تر است؟ پرچم های قرمز قطعه ی مدافعین حرم با شدت هر چه تمام تر با دانه های برف در ستیزند! برف روی سنگ ها را پوشانده و گل های مصنوعی در زیر برف ها هیچ پژمرده نشده اند! وقتی برف ها زیر پاهایم خرت خرت صدا می دهند، درد هایم شکوفا می شوند! قرار نبود بگویم که کم آورده ام اما می گویم! قرار نبود که بگویم بامرام ها رفتید و من جرات آمدن را ندارم، اما می گویم! قرار نبود دانه دانه ی گناه هایم را رو کنم و بگویم دلیل نیامدنم این ها بوده، اما می گویم! قرار نبود بر سر مزار شهدای افغان برسم و بگویم چقدر غریبید اما می گویم! دانه های برف بغض  گلویم را قلقلک می دهد تا خود را تخلیه کنم! هیچکس اینجا نیست به جز عده ای زنده و یک مرده که راست راست خون گرم در رگ هایش می گردد و تکلیفش با خودش معلوم نیست! کنار سنگی که هیچ تابلوی شهیدی بالای سرش نیست روی زمین دراز می کشم. دست به سینه می شوم و چشم هایم را به زور بوران برف می بندم. اینجا قلبی می تپد در کنار قلب هایی اینک در نزد خدا روزی می خوردند.

پ.ن: درد عمیق است وقتی آدم هایی که تا دیروز در کنار تو هیئت می رفتند و پایه ی کربلا رفتن بودند و.. امروز لقب شهید می گیرند و تو هنوز در خودت می پیچی!

+ متن داستان است

ای یار دور از نظر ...

به نام خالق مهدی (عج)

 ای یار دور از نظر!

دلم برایت تنگ شده!

جمعه پشت جمعه، هفته پشت هفته...

دیگر از ماه هم گذشته است... سالهاست که رخ نمایان نمی کنی... 

دلتنگی ام را کجا جار بزنم...

اینجا دیگر جای ماندن نیست

 

اینجا آدمها از هم میگذرند، عاطفه ها رنگ باخته... 

عشق مفهومی ندارد، خبر لای چند سطر خط و یا چند جمله حرف که از آن فقط نام می برند

دلها از هم دورند...

اینجا گاهی فقط جواب، فشنگ است و گلوله

و اگر دستشان از سلاح کوتاه است، زخم زبان می زنند...

زخمها هر روز عمیق تر می شوند... کجاست مرهم؟!

آرمانی بلند داشتند

 بسم رب الحسین

شهیدان هم مثل ما عاشق فرزندانشون بودند....

 

  

 قسمتی از نامه شهید مدافع سید روح اله عمادی برای فرزندش

 

سفیر بی بدیل

در بین امتی مبعوث شد که حیرت انگیز ترین مردمانند

در جهالت یکه تاز بودند و به انسانشان مبدل کرد

در ستیز و جنگ پیشتاز بودند و با اخلاق رحمه للعالمینی اش صلح میانشان برقرار کرد

از اخلاق معاشرتشان با پیامبر فرستاده ی خدا که شرم داریم چیزی بنگاریم اما با صبر در دنیای آن روز سربلندشان کرد

مزدش را اما خوب گرفت

بعد از آنکه زهر نوشید ، خواست وصیتی بنویسد که گمراه نشوند ، گفتند هذیان می گوید

نم کفنش خشک نشده بود که برای عرض تسلیت به محضر تنها یادگارش با هیزم و لگد رفتند و از آن روز آنچه که پیامبر می ترسید به سرشان آمد

عقبگردی مدرن را تجربه میکنند

زرق برق زندگیشان زیاد شد اما جهالتشان نیز با رنگ جدیدی رخ نشان داد

هر چه پیش برویم قصه تلخ تر می شود ، اما نکته اینجاست

تاریخ تکرار می شود، و خدا هم با کسی عقد اخوّت نخوانده

دور شدن از مسیر پیامبر خفتی را به بار خواهد آورد که می توان نمونه اش را در کشور سعودی مشاهده کرد.

و بار دیگر خطبه ی زینبی...

بسم رب الشهدا والصدیقین

ولا تقولوا لمن یقتل فی سبیل الله اموات بل احیاء ولکن لا تشعرون

وکسانی را که در راه خدا کشته می شوند،مرده نخوانید، بلکه زنده اند،  ولی شما نمی دانید

 

خدایا شکرت که امیر مرا پذیرفتی، خدایا شکرت که امیر مدافع مقدس ترین اماکن روی زمین و اسوه های دین و انسانیت قرار دادی. خدایا شکرت که امیر، ندای "هل من ناصر ینصرنی" امامش را با جانش پاسخ گفت. 

امروز خون امیر و خون شهدای ما بار دیگر حقانیت مارا اثبات کرد، حقانیت نظام جمهوری اسلامی، حقانیت شیعه و اسلام ناب محمدی را.

وچه کور دلند تکفیری های بزدلی که فکر میکنند با کشتن جوانان ما خللی در عزم و اراده ما در این راه بر ما وارد می کنند.

من به امیر افتخار میکنم وشهادتش را به خودش که آرزویش بود و صاحت مبارک امام زمان(عج) و رهبر انقلاب و همه شما مردم شهید پرور تبریک میگویم.

داعش و دیگر تکفیری های جنایتکار بدانند که ما با شهادت عزیزانمان برای نابودی آنها و اربابان کافرشان آمریکا و اسرائیل غاصب مصمم تر و قوی تر از همیشه آماده نبرد با آنها هستیم.

خودم و فرزندم و خانواده ام با قدرت تمام راه شهیدمان را ادامه می دهیم و به اشارتی از سوی رهبر عزیزمان جانمان را نثار این راه مقدس میکنیم و به یاری حق وبه برکت مکتب امام حسین(ع) و به لطف وجود ولی فقیه،جبهه مقاومت که همان جبهه کربلا و امتداد راه عاشوراست، پیروز است وما تا تحقق این پیروزی فریادمان این است.

 

با آرزوی زیارت

بسم رب الحسین

 

  

چون بدون زیارت و با آرزوی زیارت کربلا از این دنیا می روم، خواهش میکنم ان شاءالله بعد از آزادی کربلا عکس مرا به عنوان زائر امام حسین(ع) بزرگ آموزگار شهادت، به کربلا برده و زیر پای امام(ع) نصب نمائید و در زیرش جمله "با آرزوی زیارت تو شهید شدم یا حسین" را بنویسید.    

                                                       دست نوشته شهید علی شرفخانلو

 

 

 

 " باز کنندگان راه کربلا را فراموش نکنیم"