تا اگر روزی شهید شدم در شهر خودم غریب نمانم...

هوالله الخالق الباری المصور

شهید مدافع حرم علی امرایی 

 

قبرها را حفر می کند و اشک می ریزد

جوانانی که دورش حلقه زدند، با اشکهای او اشک می ریزند

در این جوان چه میگذرد که اینطور اشک ریزان قبرهایی را می کند که قرار است پنج شهید گمنام در آن به امانت سپرده بشوند؟؟؟!!!

اینجا فرهنگسرای ولا،میدان نماز است

 

روضه عباس(ع) می خواند و یکی یکی شهدا را داخل قبر می گذارد...

این جوان غوغایی به پا کرده است که نگو و نپرس!

چند سال بعد هر جمعه موکتهایی بر دوشش می گذارد و کنار مقبره این شهدا پهن می کند. بلندگوها را در محوطه می گذارد

نجوای آل یاسین خواندنش که همه جا پر می شود، گریه مادران را امان نمی دهد. دیگر می دانند حال و هوای صبح های جمعه ی میدان نماز دیدنی است

 

یک روز صدایش می کنند و می پرسند داستان این صبح های جمعه و بی قراری های تو چیست مادر؟!!!

چشم در چشم مادر می دوزد و می گوید می خواهم این پنج شهید گمنام را از غربت روزگار در بیاورم

تا اگر روزی شهید شدم، در شهر خودم غریب نمانم

 

أَلسَّلامُ عَلَى الاَْعْضآءِ الْمُقَطَّعاتِ...

شنیدم علی اکبری آمدی

 

هوالله الخالق الباری المصور

 

شهیدی که فقط از پیکرش یک دست باقی ماند 

یاعلی اکبر(ع)

 

خواب دیدم،  خواب کربلا را

حضرت از ضریح مبارک بیرون آمد و فرمودند تو هم مال این دنیا نیستی

خودت را صاف کن،اعمالت را صاف کن بیا پیش ما

 

 

 

اگر به زیارت کربلا رفتید سلام مرا به آقا برسانید و بگویید ارباب غریبم دلم برایتان تنگ شده بود ولی دیدم پاسبانی از حریم خواهر و دخترتان بر من واجب تر است 

راستی به جای من سفر مشهد بروید که خیلی دلم تنگ است...

 

 

قسمتی از وصیت نامه شهید مدافع علی امرایی