"محرم " اکسیر روح افزای ماست

بسم الله و بالله

  

 کربلا را نه همچون یک شهر 

و محرم را نه همچون ماهی از سالهای قمری نمی پنداریم.

 

اباعبدالله وقیامش در نظر ما یک فرهنگ است که صورت های مختلف می پذیرد، وابسته به شرایط ما، از قیام درونی مقابل شیطان، تا قیام علنی ایادی استکباری شیطان

 

محرم اکسیر روح افزای ماست در مسیر مقاومت و کربلا یک قرارگاه 

 

وفرمانده امروز در کربلاست اما چه تنها...

جای شهدا خالی...

میلاد حضرت اباعبدالله و روز پاسدار به تمام عرش نشینان گلزار شهدا مبارک

امام ، خود را شکست ...

عطش بالا گرفته و جوانان خیمه ی امام یک به یک فدا شده اند .

اباعبدالله  ندای مظلومیتش را به لشکر دشمن می رساند که:

«هل من ناصر ینصرنی»

اما  پاسخش را از خیمه ی " جناب رباب " می شنود

کودک عطشان امام «هل من مبارز» سر می دهد، لکن با شمشیر به میدان نخواهد آمد، که اگر چنین بیاندیشیم به بیراهه رفته ایم.

امام رسالت هدایت بشر را با شمشیر می پیماید ، کودکش با گریه مظلومانه .

اباعبدالله با تمامی دارایی برای هدایت  امت گمراه شده ی جدش به میدان آمد.

وقتی می گویم تمام، یعنی همه چیز، حتی آبرو.

امام خود را شکست و کودک در قنداقه اش را بالا گرفت و خوب می دانست این قوم به او هم رحم نخواهند کرد.

اما او را به میدان آورد تا با فدا شدنش شاید یک نفر از گمراهان کوفه به  جانب حق بیاید.